ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΤΟΥ... ΔΡΟΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΡΙΠΤΙΖ ΣΤΟ ΦΑΛΗΡΑΚΙ

Το www.youtube.com προσφέρει άφθονο υλικό απ' όσα τρελά και παλαβά συμβαίνουν κάθε βράδυ στον κεντρικό δρόμο του Φαληρακίου. Μπορεί σε κάποιους να μην αρέσει ότι σε ορισμένα μπαρ επιτρέπεται το στριπτίζ, όμως μην ξεχνάτε πως στην περιοχή, λειτουργούν οργανωμένα στριπτιτζάδικα. Αυτά προσφέρουμε μεταξύ των άλλων, ευτυχώς ή δυστυχώς...

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΦΑΛΗΡΑΚΙΟΥ

Στο Φαληράκι στις αρχές της δεκαετίας του 70, υπήρχαν καλύβες από ψαράδες και διάφορους άλλους άτακτα σκορπισμένες κατά μήκος της παραλίας, στοίβες από ξύλα και κάθε λογής αντικείμενα που έβγαζε έξω με τις τρικυμίες του χειμώνα η θάλασσα και γενικά ο επισκέπτης αντίκριζε μια χαώδη κατάσταση. Είναι περιττό να τονισθεί ότι δεν υπήρχε ούτε νερό ούτε αποδυτήρια ούτε τουαλέτες , ούτε καντίνες ούτε ομπρέλες και παραθεριστικός εξοπλισμός, ούτε κανενός είδος άνεση και εξυπηρέτηση. Υπήρχε μόνο ένα εγκατελειμένο λεωφορείο του ΚΤΕΛ απροσδιόριστης χρονολογίας κατασκευής και φυσικά εκτός λειτουργίας το οποίο σιγά –σιγά μετέτρεψε σε θερινή κατοικία και στη συνέχεια σε καφενείο, ο πρώτος κατ΄ ουσία κάτοικος της παραλίας των Καλυθιών Παναγιώτης Στατιού
Μάλιστα ο απλός αυτός Καλυθενός που αγαπούσε τόσο την παραλία, την θάλασσα και τη φύση υπήρξε εν αγνοία του μια σημαντική προσωπικότητα από την άποψη της διαμόρφωσης της ιστορίας του τόπου.
Κάποτε όπως λέγεται, κατά τη δεκαετία του 50, ο Παναγιώτης Στατιού ταξίδεψε στην Αθήνα και φιλοξενήθηκε από φιλικό του πρόσωπο. Είχε πνεύμα ανήσυχο και περιηγητικό γι΄ αυτό και του άρεσε να κάνει βόλτες στην Αθήνα, τον Πειραιά και τα περίχωρα με τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας, λεωφορεία, τραμ, ή ηλεκτρικό.

Μια μέρα πήρε το λεωφορείο και βρέθηκε στο νέο Φάληρο το οποίο ίσως και λόγο θάλασσας που υπεραγαπούσε του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Του άρεσε και τον συγκίνησε. Τότε έκανε τον συνειρμό και σκέφτηκε ότι η περιοχή εκείνη, δηλαδή το νέο Φάληρο, έμοιαζε με την παραλία Καλυθιών και έιπε : « Αφού εδώ είναι το νέο Φάληρο, εγώ θα ονομάσω την περιοχή δίπλα στο λεωφορείο μου το μικρό νέο Φάληρο, το Φαληράκι».

Έτσι απλά, όμορφα και συγκινητικά γεννήθηκε η ονομασία Φαληράκι η οποία έμελλε να γίνει θρύλος της Ρόδου και πασίγνωστο στα πέρατα του κόσμου. Ο άνθρωπος αυτός, ο οποίος και ήταν ο ανάδοχος τoυ Φαληρακίου είχε και το προσωνύμιο «κώλος» και με αυτό ήταν ευρύτερα γνωστός στις Καλυθιές. Με το αυτοσχέδιο καφενείο του που ήταν εγκατεστημένο εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η κεντρική παραλία του Φαληρακίου στο τέλος της οδού Ποσειδώνος.

Αργότερα άνοιξαν δυο εστιατόρια στην ευρύτερη περιοχή του Φαληρακίου και συγκεκριμένα το «Δήμητρα» του κ. Βασίλη Δημητρά και το «Ακρογιάλι» του κ. Σταμάτη Ιατρίδη. Έτσι ξεκίνησε το Φαληράκι.

ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ;