ΤΟ ΣΑΡΑΝΤΑΜΕΡΟ ΤΟΥ ΧΕΙΜΩΝΑ

Γράφει για τη ζωή στο χωριό τις προηγούμενες δεκαετίες, ο Κώστας Πολυχρονάς, συνταξιούχος εκπαιδευτικός
Το σαραντάμερο ήταν μια περίοδος με πολλές βροχές. Ξεκινούσε τα «Νικολοβάρβαρα» και τέλειωνε περίπου τα Χριστούγεννα.
Μέρα και νύχτα ο ουρανός ήταν κλειστός. Έβρεχε ασταμάτητα. Οι χολέντρες πλημμύριζαν τα σοκάκια. Όλο το χωριό ήταν σε συναγερμό. Φοβούνταν για τα σπίτια που μένανε και τα κελιά ,γιατί ήταν χτισμένα με χωματένιους τοίχους. Πιο πολύ σκέφτονταν τα απατέλιωτα! Πολλά παλιά ακατοίκητα «τρούλωναν» κι έπεφτε κάποιος τοίχος τους ή η σκεπή με τα κορφάδια.
Τις νύχτες γέμιζαν οι δρόμοι φανάρια. Οι ανήσυχοι πήγαιναν να δουν τα ζώα τους και με την ευκαιρία να τα παχνίσουν.
Υπήρχαν και ηλικιωμένοι που έμεναν μόνοι και ο φόβος γι’ αυτούς ήταν διπλός.
Μουσκίδι γύριζαν στο σπίτι. Άλλαζαν ρούχα και παπούτσια και έπαιρναν θέση στα κούμελα! «Ανοίξουν οι φλέες», «Α φουσκώσουν τα πιάδκια» ακούγαμε να λένε οι μεγάλοι.

Νικολοβάρβαρα =γιορτές του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Βαρβάρας
απατέλιωτα = χωρίς πατελιά
παχνίζω =ταΐζω τα ζώα
φλέες =φλέβες του νερού μέσα στη γη
πιάδκια = πηγές
τρούλωναν = φούσκωναν
ανοίξουν = θα ανοίξουν

Το ψωμί της Χώρας
Ανυπομονούσαμε να γυρίσει ο γονιός από τη Χώρα, γιατί περιμέναμε να μας φέρει δώρο. Μην πάει ο νους σας σε τίποτα ακριβό ρούχο ή παιχνίδι. Λαχταρούσαμε να φάμε το ψωμί της χώρας! Ναι, το λευκό ψωμί ή τα ψιμιθάκια! Μεγάλη χαρά που κάναμε!
Καταλαβαίνετε το λόγο; Παραχορτασμένοι από το ζυμωτό σπιτίσιο σταρένιο ψωμί, ψάχναμε κι άλλες γεύσεις! Οι σημερινοί διατροφολόγοι θα απορούν που εγκωμιάζουμε τη μαγιά και τα διογκωτικά πρόσθετα. Κι όμως στη θέα του, άστραφταν τα προσωπάκια μας και πλάταινε το χαμόγελο μας !

Χώρα=Ρόδος