ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΟ 1856!

ΕΠΩΝΥΜΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΜΕΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΕ
(ΧΑΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΕΣ ΑΤΡΑΠΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΗΣ)

Συνιστούν πρώτης τάξεως ευκαιρία για πολιτική παρέμβαση και προβληματισμό (από πλευράς πολιτών και όχι πολιτικών) τα όσα διημείφθησαν στο δήμο Καλλιθέας τις τελευταίες ημέρες μεταξύ δημοτικών συμβούλων της μειοψηφίας και δημοτικού συμβούλου της πλειοψηφίας.
Εν ολίγοις, θέμα της έντονης αντιπαράθεσής τους η έκδοση βεβαίωσης από τη δημαρχιακή επιτροπή με αντικείμενο καντίνα στη παραλία των γυμνιστών στο Φαληράκι και το νομότυπο ή μη αυτής.
Η παραλία των γυμνιστών, όμως, έμελλε να αποκαλύψει για μια ακόμη φορά τη γύμνια της πολιτικής ζωής στη μικρή κοινωνία μας. Και το σκωπτικό αυτό σχόλιο απευθύνεται και προς τους μεν και προς τους δε.
Ως προς τους καταγγέλλοντες, απερίφραστα δηλώνω ότι στηρίζω κάθε προσπάθεια επιβολής της νομιμότητας σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Είναι αυτονόητο ότι οι κανόνες και οι νόμοι θεσπίζονται για να εφαρμόζονται με συνέπεια και απαρέγκλιτα και όχι για να καταστρατηγούνται από όσους τυγχάνει να ευρίσκονται σε θέσεις «κλειδιά» (βλ. δημοτικοί σύμβουλοι, πρόεδροι επιτροπών δήμων κ.ο.κ.) ή από τους οικείους αυτών. Ωστόσο, προκαλεί προβληματισμό γιατί επιλέχθηκε η συγκεκριμένη χρονική συγκυρία για να προβληθεί (και μάλιστα δια του τύπου) το συγκεκριμένο ζήτημα ενώ έχει παρέλθει χρόνος πολύς από τότε που έλαβε χώρα.
Είναι ανεκτίμητης αξίας το στοιχείο της αμεσότητας στην καταγγελία κάθε παρεκκλίνουσας συμπεριφοράς, από τη στιγμή μάλιστα που οι καταγγέλλοντες γνωρίζουν τα περιστατικά ευθύς εξ αρχής. αφενός γιατί συμβάλει στον άμεσο κολασμό της πράξης (ή ίσως στην άμεση διαλεύκανση της υπόθεσης) αποκλείοντας το ενδεχόμενο δημιουργίας πεποίθησης δικαίου ή ανοχής σε παραβατικές συμπεριφορές και καταστάσεις. αφετέρου διότι η αμεσότητα στην παρέμβαση και την καταγγελία ίσως είναι ο πιο ασφαλής τρόπος ώστε να υπαναχωρήσει εξ αρχής ο παραβάτης από την έκνομη συμπεριφορά του είναι, όμως, εξίσου σημαντική η αμεσότητα στην αντίδραση του καταγγέλλοντος (εν προκειμένω σύμβουλοι της μειοψηφίας) για να μην προκύψουν εύλογες (καλόπιστες και μη) σκέψεις για το αγαθό των κινήτρων του.
Περαιτέρω, από τη στιγμή που η καταγγελία περνάει το «κατώφλι» της εισαγγελίας και της Δικαιοσύνης σκόπιμο ίσως είναι να μην καταφεύγουμε στην δια του τύπου διαπόμπευση ανθρώπων προτού αποφανθεί σχετικώς και αρμοδίως η Δικαιοσύνη.
Άλλωστε, δεν είναι ορθό να καταστρατηγείται έτσι αβασάνιστα το συνταγματικής περιωπής «τεκμήριο της αθωότητας».
Ως προς την πλευρά του συμβούλου της πλειοψηφίας, ομολογώ ότι θα περίμενα μια πιο δημιουργική αντίδραση στα γεγονότα. Ίσως μια κατηγορηματική καταδίκη σε συμπεριφορές έκνομες και αντιδημοκρατικές όπως αυτή της άσκησης βίας σε βάρος των πολιτικών μας αντιπάλων. Θα ανέμενα ίσως την ανθρώπινη αντίδραση της αγανάκτησης στην προσπάθεια να τον καταστήσουν υπόλογο για πράξεις ή παραλείψεις μελών της οικογενείας του.
Σε καμία περίπτωση, όμως, δεν μπορώ να αποδεχθώ την προσπάθεια συμψηφισμού σε ζητήματα παρανομιών. Π.χ.: «μην κοιτάτε τις δικές μου παρανομίες εσείς που είστε οι ίδιοι παράνομοι.»
Ή άλλως: «θα είμαι όσο και για όσο θέλω παράνομος κ. καταγγέλλοντα μέχρι να βγάλεις και εσύ άδεια κόμβου για το κατάστημά σου». Τελείως οξύμωρο το όλον σχήμα και πέρα από κάθε έννοια δημοκρατίας και νομιμότητας και επομένως απαράδεκτο τουλάχιστον για τους εχέφρονες δημότες του δήμου Καλλιθέας που θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι και λίγοι. Ελπίζω και πιστεύω, ωστόσο, ότι ο περί ου ο λόγος σύμβουλος της πλειοψηφίας, μετά τις πρώτες ημέρες της εύλογης αγανάκτησης και του θυμού, θα βρει το ηθικό μεγαλείο και θα θέσει το ζήτημα στις σωστές τους διαστάσεις και ακόμα θα αναλάβει το βάρος της ευθύνης στο μέτρο που του αναλογεί.
Πολύς ο λόγος, όμως, για τα παραπολιτικά. Τόσο πολύς που παρολίγον να μας διαφύγει ότι άλλος είναι ο λόγος για τον οποίο εκλέγουμε και τους μεν (καταγγέλλοντες) και τους δε (καταγγελλόμενοι).
Εάν με το ίδιο σθένος αντιμετώπιζαν τα προβλήματα του τόπου μας οι αξιότιμοι κύριοι εκπρόσωποί μας - εκατέρωθεν - στο δημοτικό συμβούλιο, είμαι απολύτως βέβαιος ότι και το πρόβλημα της υποβάθμισης (ή καλύτερα απόλυτης εξαθλίωσης) του παλαιού οικισμού των Καλυθιών και το ζήτημα του σχεδίου πόλεως, τόσο στις Καλυθιές όσο και στο Φαληράκι (έχει καταντήσει σαν το γεφύρι της Άρτας) και το οξύ πρόβλημα της στάθμευσης στη Ψίνθο, τόσο περιμετρικά του οικισμού όσο και σε κάθε επιμέρους γειτονιά, και το σημαντικό πρόβλημα της διαχείρισης των λυμάτων (σύστημα αποχέτευσης και βιολογικός καθαρισμός) στη Ψίνθο και το φλέγον ζήτημα του οδικού δικτύου στην περιοχή «αλώνια» της Ψίνθου και το τόσο υποβαθμισμένο σε προσοχή ζήτημα της άναρχης και με παντελή έλλειψη προγραμματισμού γιγάντωσης του δημοτικού διαμερίσματος Κοσκινού θα είχαν από χρόνια λυθεί (η αναφορά στα ανωτέρω προβλήματα όλως ενδεικτική!)
Εν κατακλείδι, άλλος είναι κύριοι ο ρόλος του πολιτικού και όχι αυτός του βοηθού της αστυνομίας ή της πολεοδομίας ή της εισαγγελίας.
Μην μας παρασύρετε μαζί σας στις επικίνδυνες και δαιδαλώδεις ατραπούς της παραπολιτικής και της ηθικής μεσημεριανών εκπομπών κουτσομπολίστικου περιεχομένου.

Υ.Γ.: εάν κανείς από αυτούς που διαβάζουν την παρούσα επιστολή μου αναρωτηθεί μήπως συνιστά αρχή ενεργούς συμμετοχή μου στα κοινά του δήμου μας, απλά απαντώ δια του εξής προβληματισμού: αν ασχοληθώ ενεργά με τα κοινά θα εξακολουθήσει το όποιο σχόλιό μου να διεκδικεί τις δάφνες του αντικειμενικού; θα έχω τη δυνατότητα να απευθύνω τις παρατηρήσεις μου και να ελέγχω και τους μεν και τους δε;
Εκτιμούν πράγματι οι συνδημότες μας την άδολη και ειλικρινή επιθυμία προσφοράς στα πραγματικά προβλήματα που ταλανίζουν τον τόπο μας ή μήπως εμείς οι ίδιοι υποδαυλίζουμε και ενισχύουμε την εκτροπή της πολιτικής ζωής προς το παραπολιτικό.

ΠΕΤΡΟΣ Γ ΤΣΟΥΛΛΟΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ