Ο Σεπτέμβριος μπήκε στο 2ο μισό του και η τουριστική περίοδος καλά κρατεί και στην περιοχή μας. Τα ενοικιαζόμενα δωμάτια έχουν ικανοποιητικές πληρότητες κρατήσεων μέχρι, τουλάχιστον, τις 10 Οκτωβρίου, ενώ τα μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα διατηρούν ψηλά τις τιμές και τις πωλήσεις τους.
Όπως κάθε χρόνια υπάρχει "γκρίνια" των επιχειρηματιών, όχι για το πλήθος τουριστών, αλλά για την ποιότητά τους.
Τι σημαίνει ποιότητα τουριστών;
Σίγουρα όχι ο χαρακτήρας, η κουλτούρα και η μόρφωσή τους αλλά πόση αγοραστική δύναμη έχουν και αν βάζουν το χέρι βαθιά στην τσέπη.
Για τα ενοικιαζόμενα δωμάτια ποιοτικοί τουρίστες είναι αυτοί που ξοδεύουν αρκετά στο μπαρ και το εστιατόριο.
Για τους ιδιοκτήτες ΤΑΞΙ ποιοτικοί τουρίστες είναι εκείνοι που δεν μπαίνουν σε λεωφορείο.
Για τους ιδιοκτήτες εστιατορίων ποιοτικοί είναι οι τουρίστες που δεν αρκούνται σε μία σαλάτα και ένα τζατζίκι αλλά τρώνε σαν.... Ελληνες με πολλά ορεκτικά πέρα από το βασικό πιάτο.
Για τους επιχειρηματίες στις ενοικιάσεις αυτοκινήτων και δίτροχων ποιοτικός είναι ο τουρίστας που επιλέγει να γυρίσει το νησί με τροχοφόρο.
Για τα μαγαζιά που πουλάνε δώρα, τουριστικά, ρούχα, παπούτσια ποιότητα έχουν όλοι εκείνοι που γεμίζουν τις σακούλες και ψωνίζουν για τους εαυτούς τους, τα συγγενικά τους πρόσωπα και τους φίλους τους.
Για τα στριπτιτζάδικα, που για κάποιον περίεργο λόγο εξακολουθούν να υπάρχουν στο Φαληράκι, ποιότητα σημαίνει η αγάπη στον χορό και την... κλειδαρότρυπα!
Για μένα που έχω καφενείο στην πλατεία του χωριού ποιότητα σημαίνει να έρθει ένα ζευγάρι και να πιει από τέσσερα ποτήρια κρασί.
Στην ιστορία του Φαληρακίου είχαμε χαρακτηρίσει ποιοτικούς τουρίστες τους νεαρούς Βρετανούς που ξόδευαν χιλιάδες ευρώ σε φαγητό και αλκοόλ.
Το... γενικό συμπέρασμα είναι πως ποιοτικός επισκέπτης είναι ο έχων χρήματα και... διάθεση να τα ξοδέψει.
Αντί να γκρινιάζουμε για.. φθηνούς, "σφιχτούς" τουρίστες (μου θυμίζει το... παρατσούκλι που καλώς ή κακώς έχουν δώσει οι Ροδίτες στους Καλυθενούς) μήπως πρέπει να αναρωτηθούμε αν το προϊόν που προσφέρουμε είναι φθηνό και οι large επισκέπτες αρνούνται να το αγοράσουν;
Παρατηρώ ότι τα μεγάλα πολυτελή ξενοδοχειακά συγκροτήματα που προσφέρουν πολυτέλεια είναι ασφυκτικά γεμάτα.
Επίσης μικρές μονάδες που ξέφυγαν από την κατηγορία των ενοικιαζομένων δωματίων και πουλάνε πολυτέλεια (αναφέρω χαρακτηριστικά το KOUROS της οικογένειας Καφετζή και το KAVALIERE SUITES της οικογένειας Τοκούζη που δεν έχουν το πλεονέκτημα να βρίσκονται πάνω στο κύμα) έχουν καλές πωλήσεις με υψηλές τιμές.
Εστιατόρια που ξεφεύγουν από τον μέσο όρο με επενδύσεις στην εμφάνιση (design) και την ουσία (γεύσεις) όπως το ΜΑΝΩΛΗΣ και το ΔΗΜΗΤΡΑ καταφέρνουν να έχουν γεμάτα τραπέζια και ικανοποιητικές τιμές.
Το ίδιο συμβαίνει και με coktail bar που επένδυσαν και προσφέρουν gourmet πιάτα και ποτήρια που προκαλούν τις αισθήσεις όπως το RATTAN και το LA ESQUINA.
Αντί να γκρινιάζουμε για τους "φθηνούς τουρίστες" μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε απόψεις και να επενδύσουμε στην πολυτέλεια του design και των γεύσεων;
Τα παραπάνω παραδείγματα αποδεικνύουν ότι ο τουρίστας (και στο Φαληράκι) αναζητά την πολυτέλεια. Και θα πληρώσει κάτι παραπάνω αρκεί να μείνει ικανοποιημένος από το προσφερόμενο προϊόν και το service.
Στο φθηνό προϊόν τα έσοδα θα είναι συγκεκριμένα. Στο πολυτελές προϊόν, πέρα από τα έξοδα ανεβαίνουν και τα ευρώ στο ταμείο.
Στο Φαληράκι το προϊόν αντί για μασάζ από Κινέζους στην παραλία και fish spa θα πρέπει να είναι ευεξία και χαλάρωση πολυτελούς spa.
Το μόνο πρόβλημα στην παραπάνω ανάλυση... πολυτελείας είναι αν οι επιχειρηματίες μετατρέψουν τα ενοικιαζόμενα δωμάτια και τα καταστήματα σε κορυφαίο επίπεδο οι τοπικές αρχές (δήμος, περιφέρεια, κυβέρνηση) θα κάνουν το ίδιο με τις υποδομές;
Όλοι ξέρουμε την απάντηση. Το δυσκίνητο κράτος θα καταφέρει οι... Mercedes να κινούνται σε χωματόδρομους με λακκούβες!
