ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΜΑΤΙΑ

Γράφει ο Τάσος Δούσης (εκδότης τουριστικών περιοδικών)
Ρόδος: Σκηνή πρώτη. Καλλιθέα, ντάλα μεσημέρι. Ραντεβού σε ένα από τα γνωστά 5* ξενοδοχεία που θεωρούνται new entries στα Δωδεκάνησα κι από τα καλύτερα σε όλη την Ελλάδα. Η συζήτηση έχει να κάνει με την καινούργια επένδυση του ομίλου των ξενοδοχείων, για το πόσα χρήματα δαπανήθηκαν για την κατασκευή ενός πεντάστερου με οικολογική συνείδηση, για τις τιμές των δωματίων, για το πώς θα πάει η σαιζόν κ.λπ. Πάνω στην κουβέντα, λοιπόν, μου λέει ο υπεύθυνος των κρατήσεων. «Κύριε Δούση, έχω πρόβλημα με τους Έλληνες τουρίστες. Με παίρνουν τηλέφωνο και με ρωτάνε πόσο έχει η τιμή του δωματίου και μόλις τους απαντώ (170 ευρώ με πρωινό) μου λένε ότι είμαι πολύ ακριβός και αρχίζουν τα παζάρια. Είναι δυνατόν ένα ξενοδοχείο ολοκαίνουργιο να μπορέσει να πουλήσει χαμηλότερα τον Ιούλιο και τον Αύγουστο;». Λέω από μέσα μου: «Μα είναι ο Έλληνας τόσο ηλίθιος που δεν μπορεί να καταλάβει τη διαφορά από ξενοδοχείο σε ξενοδοχείο; Είναι δυνατόν να συγκρίνεις ένα 5* με 25 τ.μ. δωμάτιο με ένα 5* all inclusive που δίνει τα δωμάτια με 20 ευρώ την ημέρα;» Μου έρχεται όμως η θεία φώτιση και κάνω την εξής απλή ερώτηση: «Πόσα χρήματα έχετε δώσει για να διαφημίσετε το αξίας 15 εκατομμυρίων ευρώ ξενοδοχείο σας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;» Φαντάστηκα ο αφελής ότι όταν κάνεις ένα τέτοιο budget κατασκευής έχεις σκεφτεί ότι το 2% του προϋπολογισμού –τουλάχιστον– θα πρέπει να το δώσεις στην επικοινωνία. Η απάντησή που πήρα με άφησε άφωνο. «Ξέρετε, μου λένε οι φωστήρες των 500 δωματίων, δεν θα δώσουμε χρήματα για διαφήμιση, θα περιμένουμε φέτος να δουλέψουμε και του χρόνου βλέπουμε». Δώστε βάση• οι «πανέξυπνοι» –και είναι πολλοί στην Ελλάδα– προτιμούν να δίνουν τα δωμάτιά τους με 24 και 50 ευρώ στους tour operators για να γεμίζουν με σιγουριά από τα Χριστούγεννα και δεν δίνουν ούτε ένα ευρώ για να διαφημίσουν από μόνοι τους το ξενοδοχείο τους σε Ελλάδα και Ευρώπη, προκειμένου να ενημερωθεί το ελληνικό κοινό και να πουλήσουν τα δωμάτιά τους στην τιμή που αξίζουν κι όχι κοψοχρονιά. Τους εξηγώ ότι ο Έλληνας τουρίστας όταν θα ενημερωθεί για κάτι καλό και θα το πληρώσει και θα το ξεχωρίσει και πάνω από όλα θα γίνει συχνός πελάτης σε κάτι που θεωρεί αξιόλογο και value for money. Δυστυχώς, αυτή είναι η νοοτροπία των ανθρώπων που έχουν μάθει να δουλεύουν με μπατιροτουρίστες της Ευρώπης. Θυμηθείτε το• τον Αύγουστο θα πέσουν κορμιά για να κερδηθεί ο Έλληνας τουρίστας. Όποιοι έχουν επενδύσει στην προβολή τους σε internet, περιοδικά, ραδιόφωνο και τηλεόραση θα βγουν 100% κερδισμένοι. Όποιοι μείνουν στη νοοτροπία της δεκαετίας το ’70 θα κυνηγάνε πετσέτες και μπουρνούζια από τις βαλίτσες των Γάλλων και των Άγγλων.
Ρόδος: Σκηνή δεύτερη. Σε ένα από τα cafes της Ρόδου. Ένας νεαρός άνοιξε ένα από τα πιο όμορφα εστιατόρια μεσογειακής κουζίνας στην πόλη. Ο άνθρωπος μεγαλωμένος στο εξωτερικό, με παιδεία και μόρφωση. Τα χρήματα για την επένδυση μετρημένα μέχρι και το τελευταίο ευρώ. Οι υπάλληλοί του όλοι καλοσιδερωμένοι και τα προϊόντα του ολόφρεσκα και σερβιρισμένα με άψογο τρόπο. Το συγκεκριμένο café-εστιατόριο δεν είναι απλώς στο κέντρο της πόλης, είναι στην ίδια την «καρδιά» της Ρόδου και τη διαφήμιση της δουλειάς του δεν τη χρειάζεται, διότι ούτως ή άλλως όλος ο κόσμος περνάει από μπροστά του. Κι όμως, ο νεαρός επενδύει στην προβολή του και σε ελληνικά και σε ξένα μέσα προκειμένου να στοχοποιήσει τους πελάτες που θέλει αυτός να βάλει στο μαγαζί του. Θέλει τον Έλληνα που μπορεί να πληρώσει για ένα ποιοτικό και καλό φαγητό, θέλει την οικογένεια που θέλει ένα σάντουιτς για τα παιδιά χωρίς την επόμενη ημέρα να τρέχει στο νοσοκομείο.
Ποιος πιστεύετε εσείς ότι θα επιτύχει επαγγελματικά, ο πρώτος ή ο δεύτερος; Στην πρώτη περίπτωση, που το ξενοδοχείο έγινε με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σε λίγα χρόνια θα υπερχρεωθεί από δανεισμούς, θα συνεχίσει να δουλεύει στα lux δωμάτιά του με τουρίστες των 50 ευρώ και κάποια στιγμή απλώς το όνειρο να παραμείνει όνειρο. Στη δεύτερη περίπτωση, τα 30 τραπέζια θα γεμίσουν με καλό κόσμο κι αν οι υπηρεσίες είναι ανάλογες, η επιτυχία θεωρείται σίγουρη. Όποιος επενδύει στον εαυτό του και την προβολή του, σε συνδυασμό με πολύ καλές τιμές και υπηρεσίες, είναι σίγουρο ότι θα βγει κερδισμένος. Όποιος πουλάει τρέλα στο σκεπτικό «εγώ είμαι, κι άλλος κανένας», σίγουρα θα τον φάει η μαρμάγκα. Αντιληφθείτε το πριν να είναι αργά. Ο ανταγωνισμός είναι μεγάλος κι ο ταξιδιώτης υποψιασμένος. Προσπαθήστε να τον κερδίσετε.