ΟΤΑΝ Η ΦΥΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΚΡΑΙΑ

Ακόμη δεν μπορεί να εκτιμηθεί το μέγεθος της καταστροφής που προκάλεσε στην περιοχή μας η θεομηνία της περασμένης Παρασκευής. Σε πολλά σπίτια μπήκαν νερά και λάσπες με αποτέλεσμα να καταστραφούν περιουσίες, ενώ ζημιές προκλήθηκαν και σε επιχειρήσεις στο Φαληράκι. Οι υποδομές στο οδικό δίκτυο έχουν υποστεί φθορές και είναι άγνωστο εάν η αποκατάστασή τους γίνει πριν την έναρξη της καλοκαιρινής περιόδου.
Κάθε μέρα βγαίνουν στο φως ιστορίες ανθρώπων που κινδύνεψαν σοβαρά κατά τη διάρκεια της πλημμύρας και σώθηκαν την τελευταία στιγμή πηδώντας από παράθυρα ή με τη βοήθεια οχημάτων που έσπευσαν στα επικίνδυνα σημεία. Οικονομικοί μετανάστες στο Φαληράκι φώναζαν βοήθεια και σώθηκαν πριν τα ορμητικά νερά εισβάλουν στις υπόγειες κατοικίες τους.
Είναι δεδομένο ότι το νερό που έπεσε την Παρασκευή ήταν πάρα πολύ, περισσότερο και από το 1994 όταν τρία στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων είχαν χάσει τη ζωή τους στον ποταμό Ποτό.
Ομως είναι δεδομένο ότι τώρα υπάρχει λιγότερη ελεύθερη γη, λιγότερα δέντρα στα βουνά και περισσότερα εμπόδια για τη διέξοδο του νερού προς τη θάλασσα. Ο άνθρωπος με τα λάθη του και τις παραλείψεις του βοηθάει στη μεγέθυνση των καταστροφών που επιφέρει μία πλημμύρα.
Πολλά ρυάκια έχουν μπαζωθεί για να μεγαλώσουν χωράφια και ιδιοκτησίες, πολλές κοίτες ποταμών έχουν μικρύνει για να περάσουν δρόμοι και άλλες υποδομές.
Πρέπει όλοι να αναθεωρήσουμε τον τρόπο ζωής μας και να επιτρέψουμε στη φύση να είναι σύμμαχός μας και όχι "εχθρός μας".
* Κάποιοι ηλικιωμένοι βοσκοί θυμούνται μία ανεπανάληπτη πλημμύρα πριν πολλές δεκαετίες που είχε ως αποτέλεσμα στην περιοχή του Ψαλιδόκαμπου (πίσω από τον ποταμό Ποτό) ζώα να βρεθούν πνιγμένα πάνω σε δέντρα. Κάτι που σημαίνει ότι το ύψος του νερού ξεπέρασε τα 2,5 μέτρα. Και τότε δεν υπήρχαν κτίσματα και μπαζωμένα ρέματα. Αυτό σημαίνει ότι η φύση κάποιες στιγμές γίνεται ακραία και αλοίμονο σε όποιον το ξεχνάει!