8 Νοε 2011
Η ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΚΑΛΥΘΙΕΣ ΠΡΙΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ
Με τρία βιντεάκια συνολικής διάρκειας μίας ώρας το blog σας μεταφέρει 20 χρόνια πίσω, στο καλοκαίρι του 1992. Τότε που όλα ήταν διαφορετικά στο χωριό μας αλλά και στην Ελλάδα. Η ζωή ήταν απλή και οι άνθρωποι χαμογελούσαν και διασκέδαζαν αφού δεν υπήρχε η μαυρίλα των τηλεοπτικών καναλιών και του φόβου χρεοκοπίας...
Με την κάμερα του ομογενή Τζίμη Τσιβίτη (το γένος Γρηγορίου) βλέπουμε το πανηγύρι στον Αγιο Ιωάννη, τη μουσική βραδιά συνοδεία παραδοσιακών χορών του Απόλλωνα Καλυθιών στην πλατεία αλλά και τις συζητήσεις κατοίκων του χωριού για απλά καθημερινά θέματα...
Πολλά από τα πρόσωπα που απεικονίζονται δεν βρίσκονται πια στη ζωή, άλλα πρόσωπα έχουν μεγαλώσει ενώ υπάρχουν και μικρά παιδιά που τώρα έχουν δημιουργήσει τις δικές τους οικογένειες.
Παρατηρήστε με προσοχή την γλυκύτητα των ανθρώπινων συζητήσεων και συγκρίνετέ την με το άγχος των σημερινών ημερών.
Αν γύριζε, πραγματικά, ο χρόνος πίσω τότε όλοι θα ήμασταν πραγματικά ευτυχισμένοι.
Υ.Γ. Τα... παιχνίδια της τεχνολογίας "τρελαίνουν".. Το βίντεο τραβήχτηκε πριν 20 χρόνια στην Ελλάδα. Ταξίδεψε στην Αμερική και επέστρεψε εδώ στη Ρόδο μετά από 20 χρόνια για να αναρτηθεί στο internet και να είναι διαθέσιμο σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Η... παγκοσμιοποίηση σε όλο της το μεγαλείο!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ ΣΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ
30 Νοεμβρίου 2024, νύχτα τρόμου και αγωνίας 30 Νοεμβρίου 2025, ημέρες ελπίδας και ασφάλειας Σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος από την καταιγ...
-
Στο κορυφαίο επίπεδο της Πανεπιστημιακής Κοινότητας ανεβαίνει ο Καλυθενός Ιατρός Στέφανος Κορφιάς. Ο κορυφαίος Νευροχειρούργος, Μέλος της Δι...
-
Ρεπορτάζ euro2day.gr https://www.euro2day.gr/news/enterprises/article/2282280/neo-project-sto-falhraki-ths-rodoy-prostethhke-sti.html Την...
-
Με αφορμή την συζήτηση που γίνεται για την ασταμάτητη τσιμεντοποίηση και τις... επενδύσεις ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα άρθρο από το αρχείο τη...
4 σχόλια:
Ένα πρόσωπο λείπει από τις « αγγελικές» μορφές των αείμνηστων αδελφών. Είναι η γιαγιά Μαρία, το σύμβολο της καλοσύνης!
Ήταν άτυχη , γιατί ….έφυγε νωρίς.
Κρατώ στη μνήμη μου τη γλυκύτητα του λόγου της, το ήρεμο πρόσωπο της, το ταπεινό βλέμμα ….τον ενθαρρυντικό της λόγο στις πολλές δυσκολίες που αντιμετωπίζαμε!
Αείμνηστες!
Με την ευκαιρία αυτή να χαιρετήσω όλους τους συγγενείς που βρίσκονται μακριά μας και να τους ευχηθώ να είναι πάντα καλά.
Μπράβο, Τάσο!
εντάξει μωρέ από τότε είχε γεμίσει το χωριό με γύφτους και αλλοδαπούς και ο κόσμος ζούσε από τον τουρισμό,μικρές οι αλλαγές.
Πω πω.. συγκινητικό το όλο υλικό :( :)
Τι ανεμελιά υπήρχε τότε ρε παιδιά... τι όμορφα πανυγήρια κάναμε στις Καλυθιές... που πήγε όλος αυτός ο κόσμος ?
Χάσαμε την αθωώτητα μας με τους Αλβανούς, τους Σεραίους, τους Γύφτους..
Που είναι οι παλιές Καλυθιές ;
Εφτές ήτον γεναίκες τότες όχι αυτά τα ξόανα με το συπάθιο που χομε σήμερα..
Δημοσίευση σχολίου