ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΠΟΔΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΚΑΤΣΕΙ Η ΜΠΙΛΙΑ

Γράφει ο Ιωάννης Κουμπιάδης , δικηγόρος
Η μεταστέγαση των τσιγγάνων ,
οι αποφάσεις …του ποδαριού,
« …..κι όπου κάτσει η μπίλια »
Για όλα τα σοβαρά τοπικά θέματα οι αυτοδιοικητικοί μας έχουν πλέον συνηθίσει όλα τα χρόνια από τη μεταπολίτευση και μετά «άλλα να σκέπτονται … άλλα να λένε … άλλα να αποφασίζουν … και άλλα να πράττουν ».
Αυτό συμβαίνει διότι τελικά δεν τους ενδιαφέρει να λύσουν το πρόβλημα , αλλά να το ξεφορτωθούν και γι’ αυτό άγονται και φέρονται ανάλογα με τις αντιδράσεις, ψάχνοντας το πιο αδύναμο κρίκο και οι αποφάσεις τους είναι συνήθως του …ποδαριού ( με τη διαδικασία του κατεπείγοντος ) κι’ ας παραμένει το θέμα άλυτο επι εικοσαετία. , όπως συμβαίνει και στη περιβόητη πλέον περίπτωση με τους τσιγγάνους της Ρόδου
Για να έχει μάλιστα δε και την απαιτούμενη βαρύτητα η απόφαση τους , καλούν εντελώς ξαφνικά, συνήθως χωρίς προηγούμενη ενημέρωση τους ανυποψίαστους εκπροσώπους αρχών , φορέων κλπ ( πολλές φορές δε και χωρίς ειδοποίηση των άμεσα εμπλεκομένων) και με ένα καλό σερβίρισμα , με το ίδιο πάντοτε πρόσχημα δηλ. ότι «δεν πάει άλλο … πρέπει εδώ και τώρα να δώσουμε σήμερα τη λύση » με πολύ μεγάλη ευκολία αποσπούν θετική απόφαση σ΄όποια εισήγηση κάμουν , γιατί το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ξεφορτωθούν το πρόβλημα ή να μην χάσουν κάποια χρηματοδότηση και όχι να λύσουν ουσιαστικά και πραγματικά το πρόβλημα και … έτσι αποφασίζουν και «…όπου κάτσει η μπίλια».
Φυσικά δεν παραλείπουν πάντα , τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια που τους παρακολουθώ ανελλιπώς , να επικαλούνται πάντα ότι για την όποια απόφαση τους έχουν την σύμφωνη γνώμη των αρμοδίων αρχών και πάντοτε προσθέτουν και « το κερασάκι στη τούρτα», δηλ. ότι έχουν και τη σύμφωνη γνώμη όλων των φορέων και των κοινωνικών εταίρων , κι’ ας έχουν καλέσει επιλεκτικά όσους εκπροσώπους αυτοί κρίνουν ( συνήθως ελάχιστους ) , χωρίς να έχουν δε προλάβει ποτέ να ενημερωθούν και να αποφασίσουν σχετικά τα συλλογικά όργανα , δηλ. τα διοικητικά συμβούλια , με αποτέλεσμα σε σοβαρότατα θέματα ο προσκαλούμενος εκπρόσωπος , συνήθως δε ο πρόεδρος οιουδήποτε φορέα να εκφράζει τη προσωπική του άποψη και όχι την γνώμη του συλλογικού του οργάνου , το οποίο δεν προλαβαίνει κάν να συνέλθει λόγω του… συνήθως κατεπείγοντος του θέματος ( κι ας είναι τελματωμένο το κρινόμενο θέμα επί 20ετία και πλέον) , παραβιάζοντας όμως κατ΄αυτό τον τρόπο κατάφωρα τη βασική δημοκρατική αρχή , σύμφωνα με την οποία ο εκπρόσωπος φορέα οφείλει να εκφράζει τη προηγουμένως ληφθείσα απόφαση του συλλογικού του οργάνου.
Ετσι , και με τη συζητουμένη επι εικοσαετία μεταστέγαση των τσιγγάνων δυστυχώς πάρθηκε απόφαση κυριολεκτικά….στο πόδι , εντελώς όμως ανεφάρμοστη, αφού δεν πρόκειται για μεταστέγαση με κάθε έννοια ανθρωπίνων υπάρξεων , αλλά στη κυριολεξία μεταφόρτωση τους στη χειρότερη , την πλέον προβληματική ,τη πιο ακατάλληλη και απαγορευτική από κάθε άποψη για ανθρώπινη διαβίωση και παραμονή(προσωρινή ή μη) περιοχή , πέριξ των λατομείων και των νταμαριών.
Νομίζω ότι θα είναι κουραστικό για τους αναγνώστες να εκθέσω όσα γνωρίζω για τα θέματα των ρομά ή ρομ αθίγγανων(τσιγγάνων) και τα διαχρονικά προβλήματα τους, τα οποία νομίζω ότι όλοι κατανοούμε και συμφωνούμε να δοθεί λύση