ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ Η' ΤΟΥΡΙΣΤΕΣ;

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα Ο ΤΟΠΟΣ ΜΑΣ στις 8 Δεκεμβρίου 2009
Εδώ και πολλές δεκαετίες, η ιστορία μας έχει διδάξει ότι περιοχές που χάνουν τη λάμψη του και υποβαθμίζονται μετατρέπονται σε γειτονιές εγκατάστασης οικονομικών μεταναστών. Κάτι ανάλογο έγινε τις προηγούμενες δεκαετίες με τους Έλληνες που ταξίδεψαν στα πέρατα της γης αναζητώντας καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, το ίδιο συμβαίνει και στην Αθήνα όπου το κέντρο της μετατράπηκε σε γκέτο μεταναστών.
Τα τελευταία χρόνια το άλλοτε λαμπερό Φαληράκι μετατρέπεται, σταδιακά, από τουριστικό θέρετρο σε τόπο φιλοξενίας αλλοδαπών. Το καλοκαίρι οι οικονομικοί μετανάστες χάνονται ανάμεσα στους τουρίστες, όμως το χειμώνα αποκαλύπτεται η αλήθεια. Μια βόλτα στους δρόμους του Φαληρακίου, από νωρίς το πρωί, μέχρι αργά το βράδυ αποκαλύπτει ότι η περιοχή έχει «παραδοθεί» σε εκατοντάδες αγνώστους κάθε ηλικίας, κάθε καταγωγής και κάθε χρώματος.
Τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 το Φαληράκι φιλοξένησε τα όνειρα των κατοίκων αυτού του τόπου για ένα καλύτερο μέλλον. Το τουριστικό θαύμα «θάμπωσε» και πλέον το Φαληράκι φιλοξενεί τα όνειρα μεταναστών που θέλουν να ξεφύγουν από τη φτώχια και τη μιζέρια των πατρίδων τους.
Λευκοί, μαύροι, κίτρινοι, Ευρωπαίοι, Ασιάτες, Αλβανοί, Βούλγαροι, Ινδοί, Πακιστανοί, Αφρικανοί έχουν κατακλύσει το Φαληράκι βρίσκοντας φθηνά καταλύματα και περιστασιακά μεροκάματα.
Ο τόπος έχει αλλάξει και ουδείς δείχνει να ασχολείται σοβαρά με το μέλλον του. Ούτε καν οι ιδιοκτήτες αυτών των καταλυμάτων που «τρίβουν» τα χέρια από ικανοποίηση εισπράττοντας την 1η κάθε μήνα τα ευρώ που αντιστοιχούν στην κατά κεφαλή μίσθωση των δωματίων.
Αυτοί που τολμούν και επισημαίνουν το πρόβλημα δεν είναι ρατσιστές, ούτε εναντίον των αλλοδαπών, ούτε εναντίον των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους που προστατεύονται σε τέτοιο βαθμό που μέχρι και η αστυνομία δεν τολμά να κάνει έλεγχο.
Οι διαφωνούντες με την εικόνα του Φαληρακίου έχουν την απαίτηση από το κράτος να προστατεύει την ασφάλεια των πολιτών του, την εικόνα της περιοχής, και την αισθητική της ζωής μας.
Δεν είναι δυνατό εν έτη 2009 και με τη χώρα να ανήκει στην ισχυρή Ευρωπαϊκή Ένωση να βλέπουμε την εικόνα που παρουσιάζει σήμερα το Φαληράκι και ίσως κάποιες γειτονιές των χωριών μας.
Δεν είναι ανεκτό να φοβούνται οι πολίτες να περπατήσουν τη νύκτα στους δρόμους και τις παραλίες του Φαληρακίου. Δεν είναι επιτρεπτό να γκετοποιείται ένα τουριστικό θέρετρο, διότι κάποιοι που ζουν ανάμεσά μας εκμεταλλεύονται την ανάγκη των παράνομων αλλοδαπών για φτηνή στέγη και για φτηνή διαβίωση, στο νησί μας.
Το πρόβλημα είναι περισσότερο σοβαρό απ’ ότι νομίζουμε και αν η κυβέρνηση και οι τοπικές αρχές δεν το αντιμετωπίσει στη ρίζα του, μάλλον θα έχουμε χειρότερες προεκτάσεις.
Παρόμοια φαινόμενα έζησαν και ζουν πολλές χώρες της Ευρώπης. Μάλιστα κάποιες που επέδειξαν ανοχή ή αδιαφόρησαν σήμερα βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση. Το θέμα είναι απλό από τη στιγμή που υπάρχει πολιτική βούληση:
• Γίνεται ένας λεπτομερειακός έλεγχος και όσοι δεν είναι νόμιμοι, εντοπίζονται και απελαύνονται. Επίσης συνεργεία της ΔΟΥ οφείλουν να ελέγξουν τους ιδιοκτήτες των καταλυμάτων που αδιαφορούν για την εικόνα της περιοχής και ενδιαφέρονται, μόνο, για την τσέπη τους.
Με σεβασμό στα δικαιώματα τους, με την τήρηση των διεθνών και ευρωπαϊκών συμβάσεων για τους ξένους, με τη συνεργασία Υπουργείου Εσωτερικών και Αστυνομίας, αναλαμβάνεται εκστρατεία για οριστική επίλυση αυτού του, όχι μόνο οικονομικού, αλλά και κοινωνικού προβλήματος.
Όλα τα άλλα που λέγονται είναι για εσωτερική κατανάλωση. Είτε έχουμε τη βούληση να λύσουμε ένα μεγάλο πρόβλημα, είτε ανεχόμαστε την προβληματική κατάσταση.

ΤΑΣΟΣ ΚΩΣΤΑΣ