Γράφει ο Βασίλης Σωτρίλλης Όλη αυτή η ιστορία με τον Καλλικράτη, τις θεσμικές αλλαγές, τους πόρους, τη διαχείρηση του προσωπικού κ.λ.π αρχίζει ήδη στα μάτια του κόσμου να γίνεται ολοένα και πιο απογοητευτική, ολοένα πιο σκοτεινή και απομακρυσμένη, για τις καθημερινές ανάγκες του Δημότη.
Η ευθύνη για μια καθημερινή αναγκαιότητα,μεταφέρεται από τον τοπικό σύμβουλο (καμία αρμοδιότητα) στον Τοπικό πρόεδρο(αρμοδιότητα χωρίς κίνητρο και πόρους) από κει στον Χωρικό Αντιδήμαρχο(φέξε μου και γλύστρισα από αρμοδιότητες), από κει στον Θεματικό Αντιδήμαρχο (από την πόλη έρχομαι και στη κορφή κανέλλα)και τέλος στο Δήμαρχο(δεν ήξερε ο άνθρωπος, όλα από το χέρι του να τα έχει, τι τους κάνει τόσους χαραμοφάηδες).
Αν θέλετε, τα παίρνουμε και ανάποδα μέχρι μια απλή απόφαση να γυρίσει εγκεκριμένη πίσω. Εκτός κι αν υπάρχουν κάποιοι που πιστεύουν ότι τα "τμήματα" της εξουσίας λειτουργούν αυτόνομα,γιατί τότε δεν θα υπήρχε ΚΑΝΕΝΑΣ λόγος για την ύπαρξη του Καλλ/τη.
Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο δια ταύτα. Απλές επιτροπές θα καταλήξουν να είναι στην πράξη και ο Νομοθέτης το ήξερε καλά αυτό,αλλά δεν το ανέφερε γιατί ήξερε πως σ΄αυτές τις εκλογές δε θα συμμετείχε κανείς. Όπως ήξερε πως αυτές οι εκλογές έγιναν για χάριν της επιρροής των 2 μεγάλων κομμάτων και της ανάγκης τους για επιβίωση και γνωρίζει καλά πως οι επόμενες δεν θα γίνουν με την ίδια μορφή. Το γνωρίζουν καλά κι αυτοί που συμμετείχαν.
Απλά έπρεπε να έχουν την "επαφή " με την εξουσία. Εμείς από την άλλη σαν Δημότες είτε της μικρής μας κοινωνίας είτε αυτού του ενιαίου Δήμου,οφείλουμε συνταγματικά να προσπαθούμε να πετύχουμε να ορίζουμε εμείς τις τύχες του τόπου μας. Η προσπάθειά μας να βελτιώσουμε τη καθημέρινότητά μας θα πρέπει να είναι συνεχής και ο στόχος ένας. Να είμαστε εμείς που παίρνουμε τις αποφάσεις για τον τόπο μας. Το σύστημα, αφού φρόντισε να κατηγορήσει συλλίβδιν τους πρώην Δημάρχους για κακοδιαχείρηση,αρπαγή και κλοπή του Δημοσίου χρήματος, μας παρουσίασε πως μόνη καθαρή διέξοδος είναι η ανάληψη του μέλλοντός μας από τους Δημάρχους- κομματικούς υποτελείς (είμαστε πράγματι για γέλια) χωρίς ποτέ να μας παρουσιάσει σε Οικονομικά μεγέθη, το αρνητικό πρόσημο που είχαν οι Δημάρχοι να διαχειριστούν την καθημερινότητα του Δημότη.
Η σχέση πόρων-αναγκών δεν είχε σχεδόν ποτέ θετικό πρόσημο αλλά οι Δήμαρχοι ήταν υποχρεωμένοι να φέρουν σε πέρας τη διαχειριστική τους θητεία και να έχουν θετικό πρόσημο για να είναι πετυχημένοι.
Η σχέση αυτή εξακολουθεί και στον Καλλ/τη να είναι η ίδια, χωρίς μέχρι τώρα να υπάρχει διάθεση αυτό ν΄αλλάξει. Εμείς σα Δημότες έχουμε χρέος να αγωνιζόμαστε μέχρι οι τοπικές μας κοινωνίες αποκτήσουν πρώτ ΄απ΄όλα την αυτονόητη οικονομική αυτοτέλεια. Οι πόροι και εννοώ τον συνολικό πλούτο που παράγεται σ΄αυτόν τον τόπο,να παραμένουν σ΄αυτόν τον τόπο, αποδίδοντας το ανάλογο ποσοστό τους στη Κεντρική εξουσία, οι τοπικές κοινωνίες να είναι αυτές που θα αποφασίζουν για το πως θα τους διαθέσουν, η συμμετοχή των Δημοτών να είναι ουσιαστική ακόμα ακόμα συμμετοχή πέραν των εκλεγμένων και με κλήρωση από τους Δημότες, με συγκεκριμένη θητεία και εναλλαγή τους για να πάρει σάρκα και οστά η συμμετοχική Δημοκρατία του Παπανδρέου που τόσο πολύ ευαγγελίστηκε αλλά ποτέ δεν εφάρμοσε.
Αποφάσεις που αφορούν την πορεία στο μέλλον να παίρνονται με τοπικά Δημοψηφίσματα έτσι ώστε να μετρά ο Δημότης το μέγεθος της ευθύνης του και το εύρος της ωφέλειας που είχε ο τόπος του.
Όταν και μόνον τότε ο Δήμος, μικρός ,μεγάλος, μικρομέγαλος αποκτήσει Οικονομική αυτοτέλεια και θα είναι σε θέση να μετρήσει τα κουκιά του, θα είναι σε θέση να μετρήσει και το ύψος του.
Μέχρι τότε θα ζει με το επίδομα του Ο.Α.Ε.Δ που του προσφέρει απλόχερα η Κεντρική εξουσία. Ζει είν΄αλήθεια μια οικογένεια κουτσά στραβά με το επίδομα του Ο.Α.Ε.Δ. Όνειρα για το μέλλον της όμως δε μπορεί να κάνει.
