Από την δεκαετία του '60 η θαλάσσια περιοχή του Φαληρακίου ξεκίνησε να δέχεται τους πρώτους μεμονωμένους τουρίστες με τις υποδομές να περιορίζονται σε υποτυπώδεις δρόμους, καλύβες στην παραλία και μικρά εστιατόρια μπροστά στο κύμα.
Τη δεκαετία του '70 ξεκίνησαν να χτίζονται τα πρώτα μεγάλα ξενοδοχεία επί της Λεωφόρου Καλλιθέας και τα πρώτα ενοικιαζόμενα δωμάτια από Καλυθενούς που άρχισαν να επενδύουν στον τουρισμό.
Τη δεκαετία του '80 το Φαληράκι ξεκίνησε να αποκτά οντότητα και να αποκτά όνομα στην παγκόσμια τουριστική αγορά με τα κάθε είδους καταστήματα να ανοίγουν το ένα πίσω από το άλλο.
Εδώ και τέσσερις δεκαετίες το τουριστικό μας θέρετρο αδυνατεί να βρει προσανατολισμό και να αποκτήσει χαρακτήρα.
Από την αγνή φύση που λάτρευαν οι πρώτοι τουρίστες, περάσαμε στα αθώα χρόνια με τη φιλοξενία οικογενειών απ' όλη την Ευρώπη και ακολούθησαν τα "άγρια" χρόνια με τους Βρετανούς που αναζητούσαν πέρα από ήλιο και θάλασσα, σεξ και αλκοόλ και καταλήξαμε στα... δύσκολα τελευταία χρόνια με τους ανατολικοευρωπαίους επισκέπτες και τα ξενοδοχεία που λειτουργούν με το σύστημα all inclusive.
Είναι δύσκολο να χαρακτηρίσει κάποιος το Φαληράκι ως τουριστικό θέρετρο. Κανείς δεν γνωρίζει σε ποιους τουρίστες απευθύνεται το προϊόν που έχουμε δημιουργήσει. Η φράση "τους θέλουμε όλους" ανταποκρίνεται στις ανάγκες της τουριστικής αγοράς που πλέον χαρακτηρίζεται από την εξειδίκευση;
Την τελευταία δεκαετία από θέρετρο-νεολαίας το Φαληράκι έχει μετατραπεί σε θέρετρο-λίγο απ' όλα.
Οι Βρετανοί τουριστικοί πράκτορες διαμαρτύρονται ότι τα μπαρ και τα κλαμπ έχουν λιγοστέψει και οι τουρίστες δεν μένουν ικανοποιημένοι αφού το Φαληράκι δεν θυμίζει σε τίποτα τα... άγρια χρόνια του.
Οι υπόλοιποι τουριστικοί πράκτορες διαμαρτύρονται ότι η περιοχή δεν έχει κουλτούρα και ελληνική παράδοση αφού όλα τα καταστήματα εξακολουθούν να λειτουργούν σαν να απευθύνονται σε Βρετανούς τουρίστες. Επιπλέον προσθέτουν ότι υπάρχουν κατάλοιπα του.., άγριου παρελθόντος που δεν αρέσουν στους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Ετσι λοιπόν το Φαληράκι βαδίζει στην τουριστική αγορά "ξυπόλητο" και χωρίς προοπτικές.
Εμείς που ζούμε και δραστηριοποιούμαστε στην περιοχή δεν έχουμε ποτέ καθίσει να κάνουμε μία σοβαρή κουβέντα για την ταυτότητα που πρέπει να αποκτήσει το τουριστικό Φαληράκι.
Οποιες συζητήσεις έγιναν στο παρελθόν κατέληγαν σε καυγάδες ανάμεσα σε αυτούς που ήθελαν ένα ήσυχο τουριστικό θέρετρο που δεν θα διασύρεται παγκοσμίως σε εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια και σε εκείνους που δεν είχαν πρόβλημα με τα βίαια επεισόδια και το άφθονο σεξ που όμως γέμιζαν τα ταμεία.
Το εξοργιστικό είναι πως ζούμε από τον τουρισμό αλλά ελάχιστοι νέοι της περιοχής μας επέλεξαν να κάνουν πραγματικές σπουδές σε τομείς του τουρισμού. Οι γονείς δεν θέλουν τα παιδιά τους να σπουδάσουν τον τουρισμό, δείγμα ότι οι επιχειρήσεις μας βαδίζουν με... αυτόματο πιλότο.
Κάποιες προσπάθειες να δοθεί στο Φαληράκι γνήσια ελληνική πινελιά με παραδοσιακές εκδηλώσεις έγιναν και γίνονται χωρίς σχεδιασμό με αποτέλεσμα τα κέρδη να είναι μηδαμινά. Μουσική και χορός είναι το μόνο που ξέρουμε να προσφέρουμε, κατά καιρούς.
Το ερώτημα είναι: Εχει κάτι αληθινά ελληνικό η περιοχή;
Αλήθεια πως είναι καλύτερο το Φαληράκι μας;
Με τους δρόμους άδειους και να περπατάνε ήσυχα τουρίστες με βραχιολάκια στο χέρι ή με τους δρόμους γεμάτους ένταση φασαρία και το χρήμα να ρέει άφθονο;
* Το κείμενο γράφτηκε για να ξεκινήσει ανοικτή συζήτηση με αφορμή την πληροφόρηση που δίνει το τοπικό συμβούλιο Καλυθιών μέσω της ιστοσελίδας faliraki.gr πως τα καλοκαιρινά ολονύκτια beach party θα γίνουν τις ημερομηνίες 14 Ιουλίου, 28 Ιουλίου και 11 Αυγούστου 2013.
