«Εφημερίδες!!!!»
Η ώρα είναι έξι το πρωί. Οι πρώτοι, μόνιμοι, καφενειακοί πελάτες έχουν πάρει τις θέσεις τους και ρουφούν τον αχνιστό ελληνικό καφέ. Η τηλεόραση, πιστός σύντροφος, μεταδίδει τα καλά και τα ……άσχημα νέα. Οι παρουσιαστές της δίνουν αναφορά και εξετάζουν το βάθος της παρέας. «Άπαντες παρόντες;»
Ξεκινούμε λοιπόν!
Με μισόκλειστο μάτι ανακατεύουν τα έντυπα του αθηναϊκού τύπου και κρυφοκοιτάζουν την παρουσιάστρια του δελτίου καιρού. Μόλις φανεί ο μετεωρολογικός χάρτης βρίσκουν την ευκαιρία να ξυπνήσουν τα εγκεφαλικά κύτταρα με γρήγορες ρουφηξιές του φλιτζανάτου μαυρόζουμου!
Την ώρα εκείνη ορμά στον καφενέ το «Ντωνί» κρατώντας παραμάσκαλα τις δύο, συνήθως τοπικές εφημερίδες. Χαμογελά τους πρωινούς, ικανοποιημένος για την προσφορά του, εισπράττει το αντίτιμο από τον καφετζή και φεύγει για το επόμενο.
Κάθε μέρα ξυπνά πριν ακόμα λαλήσει ο πετεινός και κατηφορίζει από του Μελισσά στην πλατεία. Μόνος αυτός και οι άδειες καρέκλες εκτελούν χρέη θαλαμοφύλακα της μικρής κοινότητας. Γνωρίζει όλες τις πρωινές δραστηριότητες . Πριν ακόμα φτάσει το μοτοποδήλατο ή το αυτοκίνητο στο οπτικό του πεδίο και μόνο από τα φώτα γνωρίζει το ποιος και το πού!
Συνταξιούχος εδώ και μερικά χρόνια και εραστής της πρωινής δροσιάς έχει ένα ζεστό χαμόγελο και μια ανθρώπινη κουβέντα για όλους: Στο Χρήστο της γωνιακής καρέκλας, του φραπέ και του Άη Μηνάτικου παράδεισου, στο Σαββί με το ποιμενικό μπαστούνι, στο Μιχάλη, ταξιδευτή των θαλασσών και των παραδουνάβιων μόλων, το Γιάννη τον καφετζή μας, με το βιβλίο της φιλοσοφικής χοντρικής αγοράς καταγραμμένο από τα παιδικά του, τον Κωστή με τους όψιμους ιδιωματικούς προβληματισμούς, τον άλλο Μιχάλη, άρτι «αφιχθέντα» από το αυστραλέζικο καλοκαίρι, ………
Η ώρα είναι έξι το πρωί. Οι πρώτοι, μόνιμοι, καφενειακοί πελάτες έχουν πάρει τις θέσεις τους και ρουφούν τον αχνιστό ελληνικό καφέ. Η τηλεόραση, πιστός σύντροφος, μεταδίδει τα καλά και τα ……άσχημα νέα. Οι παρουσιαστές της δίνουν αναφορά και εξετάζουν το βάθος της παρέας. «Άπαντες παρόντες;»
Ξεκινούμε λοιπόν!
Με μισόκλειστο μάτι ανακατεύουν τα έντυπα του αθηναϊκού τύπου και κρυφοκοιτάζουν την παρουσιάστρια του δελτίου καιρού. Μόλις φανεί ο μετεωρολογικός χάρτης βρίσκουν την ευκαιρία να ξυπνήσουν τα εγκεφαλικά κύτταρα με γρήγορες ρουφηξιές του φλιτζανάτου μαυρόζουμου!
Την ώρα εκείνη ορμά στον καφενέ το «Ντωνί» κρατώντας παραμάσκαλα τις δύο, συνήθως τοπικές εφημερίδες. Χαμογελά τους πρωινούς, ικανοποιημένος για την προσφορά του, εισπράττει το αντίτιμο από τον καφετζή και φεύγει για το επόμενο.
Κάθε μέρα ξυπνά πριν ακόμα λαλήσει ο πετεινός και κατηφορίζει από του Μελισσά στην πλατεία. Μόνος αυτός και οι άδειες καρέκλες εκτελούν χρέη θαλαμοφύλακα της μικρής κοινότητας. Γνωρίζει όλες τις πρωινές δραστηριότητες . Πριν ακόμα φτάσει το μοτοποδήλατο ή το αυτοκίνητο στο οπτικό του πεδίο και μόνο από τα φώτα γνωρίζει το ποιος και το πού!
Συνταξιούχος εδώ και μερικά χρόνια και εραστής της πρωινής δροσιάς έχει ένα ζεστό χαμόγελο και μια ανθρώπινη κουβέντα για όλους: Στο Χρήστο της γωνιακής καρέκλας, του φραπέ και του Άη Μηνάτικου παράδεισου, στο Σαββί με το ποιμενικό μπαστούνι, στο Μιχάλη, ταξιδευτή των θαλασσών και των παραδουνάβιων μόλων, το Γιάννη τον καφετζή μας, με το βιβλίο της φιλοσοφικής χοντρικής αγοράς καταγραμμένο από τα παιδικά του, τον Κωστή με τους όψιμους ιδιωματικούς προβληματισμούς, τον άλλο Μιχάλη, άρτι «αφιχθέντα» από το αυστραλέζικο καλοκαίρι, ………
Στην υγειά μας!
Κωστής
Κωστής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου