Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ

«21^η Μαρτίου – Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων και του Ρατσισμού»

Στο σύγχρονο κόσμο όλες οι κοινωνίες είναι ετερογενείς με τον τρόπο τους.
Στη σημερινή εποχή εισήλθαν στην Ελλάδα πολλοί ξένοι, οικονομικοί ή πολιτικοί μετανάστες.
 Το τεράστιο αυτό ρεύμα μετακίνησης πληθυσμών είχε ως αποτέλεσμα το άνοιγμα και την ετερογένεια των σύγχρονων κοινωνιών και παράλληλα την εμφάνιση φαινομένων ξενοφοβίας, ρατσισμού και πολλών μορφών αποκλεισμού του ΄΄Άλλου΄΄.
Αυτή η νέα διαμόρφωση της ελληνικής αλλά και παγκόσμιας κοινωνίας έφερε στο προσκήνιο τις έννοιες της ΄΄ταυτότητας΄΄ και της ΄΄ετερότητας΄΄, οι οποίες έγιναν αντικείμενο έντονου προβληματισμού και αντιπαραθέσεων που καταγράφονται σε συζητήσεις στα Μ.Μ.Ε., σε επιστημονικά άρθρα, καθώς και στη Λογοτεχνία.

Γίνεται αντιληπτό, λοιπόν,  ότι η παγκοσμιοποίηση είναι μια πραγματικότητα αλλά μέσα από την τέχνη και ειδικά μέσα από την Λογοτεχνία μπορούμε να καλλιεργήσουμε το συναίσθημα του σεβασμού και της αναγνώρισης του << διαφορετικού>>.
 Ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες και με τη βοήθεια της Παιδικής Λογοτεχνίας μπορούμε να ευαισθητοποιήσουμε, να συγκινήσουμε , να προκαλέσουμε προβληματισμούς και όλα αυτά θα οδηγήσουν σταδιακά στην αποδοχή του << άλλου>> αβίαστα, διαμορφώνοντας αληθινές σχέσεις.

Για τους παραπάνω λόγους και μέσα στα πλαίσια της ημέρας κατά του ρατσισμού, η Δευτέρα τάξη του 2^ου Δημοτικού Σχολείου Καλυθιών , μελέτησε το θέμα αυτό μέσα από το παραμύθι της Κίττυ Κρόουθερ << Ο μαύρος κότσυφας και ο άσπρος γλάρος >>.
Η ιστορία μας χτίζεται μέσα από μια πραγματική φιλία ανάμεσα στο μαύρο κότσυφα και στον άσπρο γλάρο. Ένα παραμύθι που μας μιλάει για τη διαφορετικότητα και τη φιλία ,όπου σημασία έχουν οι προθέσεις και η προσφορά.

Τα παιδιά μυήθηκαν σε διάφορες δραστηριότητες , όπως χειροτεχνίες, κολάζ, ζωγραφιές, δραματοποίηση, χορό αλλά και την ανάγνωση ενός υπέροχου ποιήματος κατά του ρατσισμού. Με αυτούς τους τρόπους οι μικροί μαθητές ταυτίστηκαν με τους ήρωες αλλά και συνειδητοποίησαν ότι τελικά δεν είμαστε και τόσο διαφορετικοί αλλά και πως η φιλία δεν έχει σύνορα. Θα θέλαμε να κλείσουμε αυτή την παρουσίαση με το παρακάτω ποίημα :

Όταν φοβάμαι, είμαι μαύρος

Όταν αρρωσταίνω, είμαι μαύρος

Κι όταν παθαίνω, ακόμα είμαι μαύρος

Κι εσύ λευκέ άνθρωπε

Όταν γεννιέσαι, είσαι ροζ

Όταν μεγαλώνεις , γίνεσαι λευκός

Όταν κάθεσαι στον ήλιο ,γίνεσαι κόκκινος

Όταν κρυώνεις , γίνεσαι μπλε

Όταν φοβάσαι ,γίνεσαι κίτρινος

Όταν αρρωσταίνεις, γίνεσαι πράσινος

Κι όταν πεθαίνεις , γίνεσαι γκρι

Και λες εμένα έγχρωμο;