ΜΕ ΑΡΧΗΓΟ ΣΤΟ ΓΗΠΕΔΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΞΕΔΡΑ ΤΟΝ ΣΤΕΡΓΟ ΜΑΣ

Τα μάτια ήταν βουρκωμένα, οι φωνές έσπαγαν από συγκίνηση, οι ψυχές πονεμένες και το μυαλά μας είχαν ακόμη το ερώτημα"γιατί Θεέ μου".

Ο Στέργος, το γελαστό παιδί που άθελά του βύθισε ολόκληρη την κοινωνία μας σε πένθος, σήμερα ήταν κάπου ψηλά, στο βουνό Ψαλίδι, δίπλα στα πέτρινα γράμματα ΑΠΟΛΛΩΝ, μαζί με τον Σάββα και έβλεπε ως φύλακας άγγελος την ομαδάρα να παίζει μπάλα και τους οπαδούς να φωνάζουν "αθάνατος", "ψυχάρα Απολλωνάρα" "για πάντα Απολλωνιστής" "είσαι στο μυαλό κάτι μαγικό".

Ο Στέργος δεν γυρνάει πίσω αλλά όλοι εμείς τον έχουμε στη μνήμη μας, στην καρδιά μας και θα θυμόμαστε πάντα το χαμόγελό του, τα πειράγματά του, το κέφι, την ζωντάνια, την καλοσύνη του. 
Και όταν μεγαλώσει το κοριτσάκι του θα ακούει στο χωριό πόσο καλόκαρδος ήταν ο μπαμπάς που δεν πρόλαβε να γνωρίσει. Θα τον μάθει μέσα από τις ωραίες ιστορίες που όλοι μας έχουμε να πούμε. Και ίσως μια μέρα δει τα βίντεο και τις φωτογραφίες και συνειδητοποιήσει πόσο τυχερή είναι που ο μπαμπάς της ΕΙΝΑΙ ο Στέργος.