"Κάθε πρωί που κίναγα
να πάω στη δουλειά
φεύγαν σαν πουλιά τα ψαροκάικα...
Κι αρμενίζαμε στα πέλαγα"
Οι στοίχοι από το τραγούδι Τζαμάικα ταιριάζουν στις εικόνες της θαλάσσιας περιοχής Φαληρακίου με τα ψαροκάικα κάθε πρωί, γύρω από τον βράχο Κάτεργο, να υποδέχονται τις πρώτες ακτίνες του ήλιου και τους ψαράδες, επαγγελματίες και ερασιτέχνες, να κάνουν όνειρα για γεμάτα καλάθια.
Η μαγεία του πρωινού με την λάμψη του ήλιου και τη μουσική των κυμάτων παρασύρει λοούμενους και περιπατητές με αποτέλεσμα να "κρύβονται" οι άσχημες ατέλειες από ανθρώπινες παρεμβάσεις και δραστηριότητες.
Η ισορροπία ανάμεσα στα χρώματα της φύσης και τα ανθρώπινα εγκλήματα είναι δύσκολη υπόθεση αλλά στο τέλος πάντα επικρατεί το όμορφο παραμύθι.
Η ισορροπία ανάμεσα στα χρώματα της φύσης και τα ανθρώπινα εγκλήματα είναι δύσκολη υπόθεση αλλά στο τέλος πάντα επικρατεί το όμορφο παραμύθι.
Ο θαλάσσιος αφρός, τα ψάρια γόνοι, το κελαΐδισμα των πουλιών, η βρεγμένη άμμος που κλειδώνει αποτυπώματα δεν επιτρέπουν το μάτι να σταθεί για περισσότερα από λίγα δευτερόλεπτα στα σκουπίδια και τις ελλείψεις σε υποδομές.
Το πρωινό στην παραλία είναι βιταμίνη ψυχής, φάρμακο μυαλού και θεραπευτικό βότανο καρδιάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου