ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Από φίλο του ποδοσφαίρου λάβαμε προς δημοσίευση την παρακάτω επιστολή:
Τα τελευταία χρόνια γινόμαστε θεατές γεγονότων στα ποδοσφαιρικά πράγματα και όχι μόνο, του τόπου μας τα οποία θεωρώ πως είναι σημεία των καιρών. Τρανταχτό παράδειγμα ο πιθανός δεύτερος υποβιβασμός της ιστορικής ομάδας μας ΄΄ Απόλλων Καλυθιών ΄΄. Παραθέτω λοιπόν κάποια γεγονότα των τελευταίων χρόνων χωρίς να θέλω να θίξω κάποιους.
Ο υποβιβασμός της ομάδας ξεκίνησε πριν από κάποια χρόνια ως υποβιβασμός κατ’ αρχή στην καρδιά μας αφού κάποιοι που ασχολήθηκαν με την ομάδα κατάφεραν, προφανώς χωρίς να το θέλουν, να διώξουν το μεγαλύτερο κομμάτι του χωριού μακριά από την ομάδα με αποτέλεσμα την οικονομική και όχι μόνο διολίσθηση της ομάδας. Μέσα σε αυτό το κομμάτι το οποίο κατάφεραν να απομακρύνουν υπήρχαν άνθρωποι οι οποίοι μπορούσαν να προσφέρουν στην ομάδα είτε με γνώσεις στο ποδόσφαιρο (προπονητές) είτε με οικονομική επιφάνεια (επιχειρηματίες).
Ένα άλλο λάθος που έγινε ήταν η διάλυση πριν από κάποια χρόνια των ακαδημιών της ομάδας με αποτέλεσμα να ξοδεύονται περισσότερα χρήματα στην στελέχωση της ομάδας από παίχτες ξένους προς τον τόπο.
Όλα τα παραπάνω οδήγησαν στην ανάγκη για την δημιουργία (καλώς ή κακώς) μιας δεύτερης ομάδας, αρχικά των ψαράδων και στη συνέχεια Ερμή.
Και εδώ είναι που αρχίζουν τα πραγματικά δεινά για το ποδόσφαιρο και την κοινωνία του τόπου. Μέχρι που ο Ερμής ήταν σε μικρότερη κατηγορία από τον Απόλλων ήταν σχεδόν όλα καλά, μέχρι που αναπόφευκτα ο Ερμής έφτασε να παίξει στην πρώτη κατηγορία. Παιχνίδι Απόλλων – Ερμής αποτέλεσμα το χωριό χωρισμένο στα δύο και κάποιοι στη μέση μην έχοντας τη δύναμη ή τη θέληση να δώσουν ένα τέλος σε αυτή την ιστορία. Κάθοδος του Απόλλων στην δεύτερη κατηγορία και τότε ξεκινούν τα πιο δύσκολα το χωριό όχι απλά χωρίζεται στα δύο αλλά υπάρχουν και κατηγορίες μεταξύ των ομάδων για την κατάντια του χωριού.
Γίνεται προσπάθεια για την συνεργασία των ομάδων αλλά και πάλι κάποιοι οι οποίοι είχαν και έχουν συμφέροντα δεν θέλουν την συνεργασία με αποτέλεσμα να χαθεί μια ακόμα ευκαιρία για την συνένωση – συνεργασία.
Φτάνοντας λοιπόν στο σήμερα βλέπουμε τον πιθανό υποβιβασμό της ομάδας στην Γ΄ κατηγορία και τα οικονομικά προβλήματα να μαστίζουν και τις δύο ομάδες.
Μήπως λοιπόν έχει φτάσει τελικά το σημείο μηδέν, το σημείο μετά το οποίο δεν θα υπάρχει επιστροφή?
Μήπως θα πρέπει να καθίσουμε σε ένα τραπέζι και να λύσουμε τις διαφορές μας, αν υπάρχουν αυτές?
Μήπως θα πρέπει να αφήσουμε τις προσωπικές μας φιλοδοξίες και να δούμε το καλό των παιδιών μας?
Μήπως πρέπει να γίνει μια ομάδα, με το όποιο όνομα έχει αυτή, ώστε να σταματήσει η ξεφτίλα μας?
Τα στοιχεία του επιστολογράφου είναι στη διάθεση του blog