ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ
Την άποψη ότι η λυματολάσπη που παράγεται από την μονάδα του βιολογικού καθαρισμού στο «Βόδι» και απορρίπτεται ανεξέλεγκτα στην περιοχή «Λούκα» στην Καλλιθέα δεν είναι επιβλαβής για το περιβάλλον, εξέφρασαν χθες, σε συνάντηση που είχαν με την Αντεισαγγελέα Πλημμελειοδικών Ρόδου κ. Αιμιλία - Σοφία Μέρη ο κ. Γ. Υψηλάντης, πρώην διευθυντής της ΔΕΚΡ και νυν αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής της ΔΕΥΑΡ και η κ. Κ. Νικολιδάκη, νομική σύμβουλος της ΔΕΥΑΡ.
Μεταξύ άλλων ενημέρωσαν ατύπως την κ. Εισαγγελέα, ενόψει της προκαταρκτικής έρευνας που παρήγγειλε για το θέμα που έχει προκαλέσει μεγάλο θόρυβο, ότι η παραγόμενη από τον βιολογικό λυματολάσπη αφυδατώνεται και δεν είναι τοξική ούτε και περιέχει βαρέα μέταλλα διότι στο δίκτυο αποχέτευσης της Ρόδου δεν είναι συνδεδεμένες βιομηχανίες, όπως συνέβαινε στη Ψυτάλλεια. Επεσήμαναν ότι περιέχει παθογόνους οργανισμούς, ότι η οσμή της είναι δυσάρεστη αλλά θεωρούν ότι δεν προκαλεί βλάβες στην υγεία.
Τόνισαν δε ότι αναγκάστηκε η επιχείρηση να την εναποθέτει αρχικά σε χωματερές και εν συνεχεία στην περιοχή «Λούκα» επειδή δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα που να προβλέπει άλλως και επειδή έτσι είχαν αποφασίσει οι 10 δήμαρχοι του νησιού.
Επιπλέον επεσήμαναν ότι η άδεια περιβαλλοντικών επιπτώσεων που είχε εκδοθεί το 1983 για τον βιολογικό στο «Βόδι» δεν περιελάμβανε μονάδα επεξεργασίας της λυματολάσπης καθώς κάτι τέτοιο δεν προβλεπόταν τότε.
Όπως εξήγησαν, ο βιολογικός της Ρόδου, όπως και όλοι οι βιολογικοί του νησιού (δημόσιοι και ιδιωτικοί) επεξεργάζονται λύματα που αποδίδουν στο περιβάλλον δύο πράγματα, καθαρισμένο νερό και αδρανοποιημένη ιλύ (λυματολάσπη) ή αλλιώς βιοστερεά, όπως αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία.
Η ιλύς έχει σίγουρα δυσάρεστη όψη και οσμή, αλλά δεν είναι a priori επικίνδυνο απόβλητο. Διαθέτει κάποιους παθογόνους οργανισμούς που σε ανάμιξη με υδράσβεστο ή με έκθεση σε υψηλή θερμοκρασία εξουδετερώνονται και ενδεχομένως βαρέα μέταλλα. Η ιλύς της Ρόδου δεν έχει βαρέα μέταλλα, κυρίως λόγω έλλειψης βιομηχανιών που ευθύνονται γι αυτά. Ένας τόνος ιλύος βιολογικού, αποτελείται από 750-780 κιλά νερό και 220-250 κιλά στερεό υλικό.
Μέχρι και το 2003, η ιλύς διατίθετο στη χωματερή της Ρόδου, στο Τσαϊρι. Τον Φεβρουάριο του 2004, η χωματερή έκλεισε και άνοιξε ο ΧΥΤΑ, στον οποίο βέβαια δεν μπορούσε να διατεθεί λόγω των μηχανικών της κυρίως ιδιοτήτων (ρευστή).
Η ΔΕΥΑΡ απευθυνόμενη στις αρμόδιες αρχές (Νομαρχία, Περιφέρεια, ΥΠΕΧΩΔΕ) προσπάθησε να βρει οργανωμένους χώρους και τρόπους τελικής διάθεσης της ιλύος.
Αποφασίστηκε να διατίθεται στο έδαφος, σε περιοχές που θα υπεδείκνυαν εκ περιτροπής οι 10 Δήμοι του νησιού. Αυτό ακολουθήθηκε για κάποιο διάστημα.
Παράλληλα η ΔΕΥΑΡ προχώρησε σε διαγωνισμό επιλογής τεχνολογίας για την περαιτέρω επεξεργασία της (κυρίως την αφυδάτωσή της). Η διαδικασία αυτή υπεδείκνυε την ηλιακή ξήρανση της ιλύος, ως λύση του προβλήματος.
Ωστόσο επειδή στη Ρόδο είχε ήδη ξεκινήσει ο σχεδιασμός για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Στερεών Αποβλήτων, με πρόβλεψη Κατασκευής Μονάδας Καύσης των Απορριμμάτων στην οποία θα αποτεφρώνονταν και η ιλύς, σταμάτησε η διαδικασία κατασκευής αυτοτελούς μονάδας επεξεργασίας της ιλύος.
Το 2009 έκλεισε ο χώρος προσωρινής διάθεσης αδρανών στην περιοχή Λούκα. Ο χώρος διατέθηκε στην πρώην Δ.Ε.Υ.Α.Ρ., η οποία έκτοτε διαθέτει την ιλύ του βιολογικού στον χώρο αυτό.
Η νέα ΔΕΥΑΡ έχει ξεκινήσει τη διαδικασία κατασκευής Μονάδας Ηλιακής Ξήρανσης της Ιλύος. Το έργο έχει ενταχθεί στο τριετές επιχειρησιακό και στο φετινό Τεχνικό της Πρόγραμμα. Έχει εξευρεθεί η έκταση για την εγκατάσταση της Μονάδας και εκπονούνται οι μελέτες (περιβαλλοντικές και τεχνικές).
Με την ολοκλήρωσή τους θα υποβληθεί πρόταση στην Πρόσκληση 9 του ΠΕΠ Νοτίου Αιγαίου, τον Δεκέμβριο για χρηματοδότηση.
Θα ακολουθήσει δημοπράτηση και κατασκευή του έργου μέσα στο 2013. Η λυματολάσπη στην υπόλοιπη χώρα όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται ως επικίνδυνο απόβλητο αλλά αξιοποιείται ως χρήσιμο υλικό στη γεωργία.
Μεταξύ άλλων ενημέρωσαν ατύπως την κ. Εισαγγελέα, ενόψει της προκαταρκτικής έρευνας που παρήγγειλε για το θέμα που έχει προκαλέσει μεγάλο θόρυβο, ότι η παραγόμενη από τον βιολογικό λυματολάσπη αφυδατώνεται και δεν είναι τοξική ούτε και περιέχει βαρέα μέταλλα διότι στο δίκτυο αποχέτευσης της Ρόδου δεν είναι συνδεδεμένες βιομηχανίες, όπως συνέβαινε στη Ψυτάλλεια. Επεσήμαναν ότι περιέχει παθογόνους οργανισμούς, ότι η οσμή της είναι δυσάρεστη αλλά θεωρούν ότι δεν προκαλεί βλάβες στην υγεία.
Τόνισαν δε ότι αναγκάστηκε η επιχείρηση να την εναποθέτει αρχικά σε χωματερές και εν συνεχεία στην περιοχή «Λούκα» επειδή δεν υπάρχει νομικό πλαίσιο στην Ελλάδα που να προβλέπει άλλως και επειδή έτσι είχαν αποφασίσει οι 10 δήμαρχοι του νησιού.
Επιπλέον επεσήμαναν ότι η άδεια περιβαλλοντικών επιπτώσεων που είχε εκδοθεί το 1983 για τον βιολογικό στο «Βόδι» δεν περιελάμβανε μονάδα επεξεργασίας της λυματολάσπης καθώς κάτι τέτοιο δεν προβλεπόταν τότε.
Όπως εξήγησαν, ο βιολογικός της Ρόδου, όπως και όλοι οι βιολογικοί του νησιού (δημόσιοι και ιδιωτικοί) επεξεργάζονται λύματα που αποδίδουν στο περιβάλλον δύο πράγματα, καθαρισμένο νερό και αδρανοποιημένη ιλύ (λυματολάσπη) ή αλλιώς βιοστερεά, όπως αναφέρονται στη διεθνή βιβλιογραφία.
Η ιλύς έχει σίγουρα δυσάρεστη όψη και οσμή, αλλά δεν είναι a priori επικίνδυνο απόβλητο. Διαθέτει κάποιους παθογόνους οργανισμούς που σε ανάμιξη με υδράσβεστο ή με έκθεση σε υψηλή θερμοκρασία εξουδετερώνονται και ενδεχομένως βαρέα μέταλλα. Η ιλύς της Ρόδου δεν έχει βαρέα μέταλλα, κυρίως λόγω έλλειψης βιομηχανιών που ευθύνονται γι αυτά. Ένας τόνος ιλύος βιολογικού, αποτελείται από 750-780 κιλά νερό και 220-250 κιλά στερεό υλικό.
Μέχρι και το 2003, η ιλύς διατίθετο στη χωματερή της Ρόδου, στο Τσαϊρι. Τον Φεβρουάριο του 2004, η χωματερή έκλεισε και άνοιξε ο ΧΥΤΑ, στον οποίο βέβαια δεν μπορούσε να διατεθεί λόγω των μηχανικών της κυρίως ιδιοτήτων (ρευστή).
Η ΔΕΥΑΡ απευθυνόμενη στις αρμόδιες αρχές (Νομαρχία, Περιφέρεια, ΥΠΕΧΩΔΕ) προσπάθησε να βρει οργανωμένους χώρους και τρόπους τελικής διάθεσης της ιλύος.
Αποφασίστηκε να διατίθεται στο έδαφος, σε περιοχές που θα υπεδείκνυαν εκ περιτροπής οι 10 Δήμοι του νησιού. Αυτό ακολουθήθηκε για κάποιο διάστημα.
Παράλληλα η ΔΕΥΑΡ προχώρησε σε διαγωνισμό επιλογής τεχνολογίας για την περαιτέρω επεξεργασία της (κυρίως την αφυδάτωσή της). Η διαδικασία αυτή υπεδείκνυε την ηλιακή ξήρανση της ιλύος, ως λύση του προβλήματος.
Ωστόσο επειδή στη Ρόδο είχε ήδη ξεκινήσει ο σχεδιασμός για την Ολοκληρωμένη Διαχείριση των Στερεών Αποβλήτων, με πρόβλεψη Κατασκευής Μονάδας Καύσης των Απορριμμάτων στην οποία θα αποτεφρώνονταν και η ιλύς, σταμάτησε η διαδικασία κατασκευής αυτοτελούς μονάδας επεξεργασίας της ιλύος.
Το 2009 έκλεισε ο χώρος προσωρινής διάθεσης αδρανών στην περιοχή Λούκα. Ο χώρος διατέθηκε στην πρώην Δ.Ε.Υ.Α.Ρ., η οποία έκτοτε διαθέτει την ιλύ του βιολογικού στον χώρο αυτό.
Η νέα ΔΕΥΑΡ έχει ξεκινήσει τη διαδικασία κατασκευής Μονάδας Ηλιακής Ξήρανσης της Ιλύος. Το έργο έχει ενταχθεί στο τριετές επιχειρησιακό και στο φετινό Τεχνικό της Πρόγραμμα. Έχει εξευρεθεί η έκταση για την εγκατάσταση της Μονάδας και εκπονούνται οι μελέτες (περιβαλλοντικές και τεχνικές).
Με την ολοκλήρωσή τους θα υποβληθεί πρόταση στην Πρόσκληση 9 του ΠΕΠ Νοτίου Αιγαίου, τον Δεκέμβριο για χρηματοδότηση.
Θα ακολουθήσει δημοπράτηση και κατασκευή του έργου μέσα στο 2013. Η λυματολάσπη στην υπόλοιπη χώρα όχι μόνο δεν αντιμετωπίζεται ως επικίνδυνο απόβλητο αλλά αξιοποιείται ως χρήσιμο υλικό στη γεωργία.
Θυμίζουμε ότι την έκτακτη σύγκληση του δημοτικού συμβουλίου για την άμεση εξεύρεση λύσεως στο θέμα θα ζητήσει από τον πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου η παράταξη της μείζονος μειοψηφίας στο δημοτικό συμβούλιο.
Η Αντεισαγγελέας Πλημμελειοδικών Ρόδου κ. Αιμιλία - Σοφία Μέρη έχει ήδη αναθέσει τον έλεγχο της όλης υπόθεσης από τους επιθεωρητές Περιβάλλοντος του Υπουργείου Υποδομών και τη Διεύθυνση Υγείας.
Αναμένονται έτσι εργαστηριακές εξετάσεις αρμοδίως για να διαπιστωθεί αν πράγματι υφίστανται επιπτώσεις για την υγεία των πολιτών και το περιβάλλον από την τακτική που ακολουθεί η ΔΕΥΑΡ.
Η Αντεισαγγελέας Πλημμελειοδικών Ρόδου κ. Αιμιλία - Σοφία Μέρη έχει ήδη αναθέσει τον έλεγχο της όλης υπόθεσης από τους επιθεωρητές Περιβάλλοντος του Υπουργείου Υποδομών και τη Διεύθυνση Υγείας.
Αναμένονται έτσι εργαστηριακές εξετάσεις αρμοδίως για να διαπιστωθεί αν πράγματι υφίστανται επιπτώσεις για την υγεία των πολιτών και το περιβάλλον από την τακτική που ακολουθεί η ΔΕΥΑΡ.
ΣΧΟΛΙΟ ΤΟΥ BLOG: Αφού η ΔΕΥΑΡ είναι σίγουρη για τη μη τοξικότητα της λυματολάσπης γιατί δεν την εναποθέτει κοντά στα γραφεία της, δίπλα στο ρέμα του Ροδινιού; Η καλύτερα ας την μεταφέρει σε μέρη του νησιού όπως οι Επτά Πηγές και οι Πεταλούδες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου