H ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΗΣ 7ης ΜΑΡΤΙΟΥ

Τραγούδια 7^ης Μαρτίου

1. Αιώνες περιμέναμε Πατρίδα να σε δούμε,

    κι από τη μαύρη την σκλαβιά να ελευθερωθούμε.

     Σφίξε μας, Μάνα σφίξε μας, και μας στην αγκαλιά σου,

     δεν είμαστε πια ορφανά γιατί είμαστε κοντά σου.

     Ελλάδα Μάνα μας γλυκιά Πατρίδα αιώνια,

     εσύ τα νησιά μας έσωσε από την τυραννία.

     Σφίξε μας Μάνα, σφίξε μας και μας στην αγκαλιά σου,

     δεν είμαστε πια ορφανά γιατί είμαστε κοντά σου.

2. Είμαστε ‘μεις της Ρόδου τα βλαστάρια

μεγαλωμένα από τον πόνο της σκλαβιάς

που της Ελλάδας μας γινήκαμε καμάρια

της υπομονής και της παλικαριάς.

Βλέπαμε τους παππούδες μας να κλαίνε

και τους γονιούς μας να θρηνούνε μυστικά

και τους δασκάλους μας ακούγαμε να λένε

πως είμαστε από περήφανη γενιά

Χρόνια, χρόνια στις σκλαβιάς την καταφρόνια

Μα σήμερα ας γιορτάσουμε, τη μέρα αυτή που φτάσαμε,

τη μέρα της ελευθερίας

γιατί όσο δακρύσαμε, τη γη μας την ποτίσαμε

με πόθους και όνειρα της λευτεριάς ω! της λευτεριάς

που βλάστησε τρανή.

Χρόνια, χρόνια στης σκλαβιάς την καταφρόνια.

Δώδεκα αψίδες θριάμβου

Δώδεκα αψίδες θριάμβου έχουν στηθεί

στα δώδεκα λιμάνια

και έχουν χρυσοσφυριλατηθεί

με μόχθους και εθνική περηφάνια.

Για να διαβεί η ποθητή μας λευτεριά,

κυανόλευκα ντυμένη,

κάθε νησιού μας πάλι ένδοξη στεριά

ελεύθερη να γένει

Κόποι και μόχθοι κι αγώνες και διωγμοί

δεν σβήσαν την ελπίδα

από την βαριά σκλαβιά ν’ απαλλαγεί

η λατρεμένη μας πατρίδα

Για να διαβεί μ’ ορμή η λευτεριά

μάνα μας δοξασμένη

και ν’ αγκαλιάσει και τα δώδεκα νησιά

δαφνοστεφανωμένη. 

Αναστάσιμη του Μάρτη μέρα.

Στη γαλάζια του Αιγαίου οπτασία,

λαμπροφώτιστη η Δωδεκάνησος

αναδύεται.

Στου ήλιου τη ματιά μαγεύεται,

στη λάμψη της Λευτεριάς

τελετουργείται.

Αιώνων ψυχές στη μέρα

της ανάστασης αναδεύονται,

στα μάτια διαμάντια δάκρυα

στης Λευτεριάς την ιερή.

Μυσταγωγία κοινωνούνται κι ανασταίνονται,

με τις ουράνιες τις μελωδίες

οι ζωντανοί μεθούνται και στη βιβλική φωνή

φιλιούνται:

«Πιείτε…πιείτε απ’ της Λευτεριάς

το δισκοπότηρο το νάμα πιείτε,

στη συμφωνία της χαράς

ατρόμητοι, αθάνατοι γινείτε».

Αθήνα, Κώστας Καντάς

7 Μαρτίου 2007