Μετά τις εκλογές του περασμένου Μαΐου η ευθύνη διαχείρισης της καθημερινότητας των Καλυθιών έχει ανατεθεί στο επταμελές τοπικό συμβούλιο με επικεφαλής τον Παναγιώτη Αντωνά και μέλη του Γιώργο Βιτσέντζο, Θοδωρή Μάστορα, Μιχάλη Βαγιανό, Γιώργο Σαρίκα, Κώστα Σωτηράκη και Λάζαρο Ιωαννίδη.
Οι πρώτοι μήνες δεν ήταν "εύκολοι" αφού ο Μιχάλης Βαγιανός διαχώρισε τη θέση του από τον πρόεδρο Παναγιώτη Αντωνά (ήταν στην ίδια παράταξη στις εκλογές) και ανεξαρτητοποιήθηκε ενώ και μέλη της "αντιπολίτευσης" αποφάσισαν να χαράξουν ξεχωριστή διαδρομή με κριτική και "ιδιωτική" δράση. Το ίδιο είχε συμβεί και στις δύο προηγούμενες θητείες των τοπικών συμβουλίων με τους πρώην προέδρους Μιχάλη Σταυρή και Μιχάλη Καφετζή να "καταλήξουν" να διοικούν, για διάφορους λόγους, χωρίς ουσιαστική συμπαράσταση.
Η νομοθεσία δεν δίνει ουσιαστικές αρμοδιότητες διοίκησης, κυρίως στα μέλη του τοπικού συμβουλίου, με αποτέλεσμα η αρχική πρόθεση προσφοράς στον τόπο να μετατρέπεται σε στάση παρακολούθησης, αδιαφορίας και άρνησης συνεννόησης.
Μετά την καθιέρωση του ενιαίου δήμου στο νησί αρχίζει να παγιώνεται η άποψη ότι ο θεσμός των τοπικών συμβουλίων έχει "εγκλωβίσει" τα χωριά σε διαδικασία μη επίλυσης των προβλημάτων και μετάθεσης ευθυνών από την κεντρική στην τοπική διοίκηση και ανάποδα. Τα προβλήματα και η επίλυσή τους γίνονται μπαλάκι.
Μετά την καθιέρωση του ενιαίου δήμου στο νησί αρχίζει να παγιώνεται η άποψη ότι ο θεσμός των τοπικών συμβουλίων έχει "εγκλωβίσει" τα χωριά σε διαδικασία μη επίλυσης των προβλημάτων και μετάθεσης ευθυνών από την κεντρική στην τοπική διοίκηση και ανάποδα. Τα προβλήματα και η επίλυσή τους γίνονται μπαλάκι.
Τα μέλη του τοπικού συμβουλίου εισηγούνται και "παρακαλάνε" αντιδημάρχους και υπηρεσιακούς παράγοντες για να τρέξουν διαδικασίες επίλυσης προβλημάτων και εύρεσης πόρων. Το τοπικό συμβούλιο είναι ο σάκος εκτόνωσης παραπόνων των κατοίκων και ο εύκολος στόχος μετάθεσης ευθυνών αυτών που πραγματικά μπορούν να δώσουν λύσεις και είναι τα μέλη του κεντρικού δημοτικού συμβουλίου του νησιού.
Η περιοχή μας εκπροσωπείται στο δημοτικό συμβούλιο από τους Γιάννη Ιατρίδη και Δώρο Κωνσταντίνου που πέρα από τις αρμοδιότητές τους στην κεντρική διοίκηση του νησιού οφείλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες ενίσχυσης του τοπικού συμβουλίου, εύρεσης πόρων και κινητοποίησης της δημοτικής μηχανής προς όφελος των Καλυθιών και του Φαληρακίου.
Ο θεσμός των χωρικών αντιδημάρχων επίσης μοιάζει προβληματικός αφού μοιάζει με αυτόν της... προξενήτρας που προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στις επιθυμιές γονιών και παιδιών.
Τα χρόνια περνάνε, οι ανάγκες διογκώνονται και οι κάτοικοι παρακολουθούν τον τόπο να στροβιλίζεται σε καταστάσεις μιζέριας, γκρίνιας και ανακύκλωσης δικαιολογιών. Αυτό που δεν βλέπουν οι κάτοικοι είναι λύσεις.
Και μπορεί αρχικά η κριτική να αγγίζει το τοπικό συμβούλιο, όπως όμως έχει δείξει το παρελθόν, σταδιακά βρίσκει στόχο και εντοπίζει τους πραγματικούς ενόχους, ψηλά στη δημοτική ιεραρχία.
Ισως η λύση εντοπίζεται στην διάσπαση του ενιαίου δήμου αφού είναι ξεκάθαρο πως το νησί της Ρόδου είναι τεράστιο με διαφορετικές ανάγκες στον βορρά και το νότο και δεν μπορεί να διοικηθεί αποτελεσματικά από ένα κέντρο αποφάσεων. Η κυβέρνηση της ΝΔ οφείλει να πάρει αποφάσεις γιατί τα χρόνια περνάνε και οι μικρές κοινωνίες παραμένουν στάσιμες χάνοντας πόρους και τρόπους ανάπτυξης.
Η περιοχή μας εκπροσωπείται στο δημοτικό συμβούλιο από τους Γιάννη Ιατρίδη και Δώρο Κωνσταντίνου που πέρα από τις αρμοδιότητές τους στην κεντρική διοίκηση του νησιού οφείλουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες ενίσχυσης του τοπικού συμβουλίου, εύρεσης πόρων και κινητοποίησης της δημοτικής μηχανής προς όφελος των Καλυθιών και του Φαληρακίου.
Ο θεσμός των χωρικών αντιδημάρχων επίσης μοιάζει προβληματικός αφού μοιάζει με αυτόν της... προξενήτρας που προσπαθεί να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στις επιθυμιές γονιών και παιδιών.
Τα χρόνια περνάνε, οι ανάγκες διογκώνονται και οι κάτοικοι παρακολουθούν τον τόπο να στροβιλίζεται σε καταστάσεις μιζέριας, γκρίνιας και ανακύκλωσης δικαιολογιών. Αυτό που δεν βλέπουν οι κάτοικοι είναι λύσεις.
Και μπορεί αρχικά η κριτική να αγγίζει το τοπικό συμβούλιο, όπως όμως έχει δείξει το παρελθόν, σταδιακά βρίσκει στόχο και εντοπίζει τους πραγματικούς ενόχους, ψηλά στη δημοτική ιεραρχία.
Ισως η λύση εντοπίζεται στην διάσπαση του ενιαίου δήμου αφού είναι ξεκάθαρο πως το νησί της Ρόδου είναι τεράστιο με διαφορετικές ανάγκες στον βορρά και το νότο και δεν μπορεί να διοικηθεί αποτελεσματικά από ένα κέντρο αποφάσεων. Η κυβέρνηση της ΝΔ οφείλει να πάρει αποφάσεις γιατί τα χρόνια περνάνε και οι μικρές κοινωνίες παραμένουν στάσιμες χάνοντας πόρους και τρόπους ανάπτυξης.
Ας ξεφύγουμε από την ψυχοφθόρα αντιπαράθεση για θέματα καθημερινότητας όπως η καθαριότητα, η προμήθειες υλικών και ας κοιτάξουμε επιτέλους πως η πολιτική και οι πολιτικοί θα δρομολογήσουν διαδικασίες ανατροπής της στασιμότητας (μέχρι και υποβάθμιση) του τόπου μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου